«الگوی اسلامی شادکامی» اثر حجة الاسلام عباس پسندیده (عضو هیئت علمی دانشگاه دار الحدیث)، کتابی بسیار ارزشمند و مفید است. در بخش‌هایی از این کتاب می‌خوانیم:
- تفاوت شادی و شادکامی و خطای رایج جابجایی آن دو
- نسبت تقدیرات الهی با حوادث زندگی ما
- روش یافتن یا ایجاد راه برون‌رفت از بن‌بست‌های زندگی در دل مشکلات و سختی‌ها
https://t.me/anbaz1360/72
کسانی که با درد و رنج، دست و پنجه نرم می‌کنند، نسبت به خود و آیندگان مسئول‌ترند؛ و گر نه بی‌دردان به هیچ دردی نمی‌خورند.
برای خاتمه دادن به دردهای خود باید سه کار زیر را انجام دهیم:
1. عبرت گرفتن از گذشته و آگاهی یافتن به علت‌های مشکلات؛
2. نگاه رو به آینده و خواستن وضعیت بهتر؛
3. تلاش صحیح، کافی و امیدوارانه برای به دست آوردن وضعیت بهتر.
برای یاری رساندن به دردمندان دیگر نیز علاوه بر ایجاد همین سه ویژگی در آنها، باید با آنها همدردی و همراهی کرد تا بتوانند روی پای خود بایستند. در این مسیر، ممکن است گاهی کم بیاوریم و حتی بلغزیم، اما نباید هرگز هدف را فراموش کنیم و تصمیم خود را تغییر دهیم؛ حتی اگر روش کارمان را عوض کنیم.
کسانی می‌توانند این همراهی و همپایی را بهتر و بیشتر انجام دهند که خود، سختی‌ها را چشیده و بار سنگینی‌ها را کشیده باشند. پس آنها مسئول‌ترند.
دردمندی، عذر و بهانه مناسبی برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت نیست، بلکه دلیل روشنی بر مسئولیت بیشتر است.
چند نکته درباره اجتهاد و تقلید:
1. اجتهاد یعنی آموختن تخصصی زبان قرآن و حدیث و دریافتن وظیفه دینی خود بر اساس آنها. تفقه یعنی فهم روش‌مند و مستقیمِ قرآن و حدیث. نام متخصص فهم وحی، «فقیه» و «مجتهد» است.
2. تقلید در مسائل شرعی، یعنی یاد گرفتن حکم خدا (که در قرآن و حدیث آمده) از فقیه؛ نه پیروی محض از نظر شخصی او.
تقلید، یعنی آموختن؛ آموختن چیزی که خودمان فرصت کافی برای دانستن مستقیم آن نداریم و آموختن از کسی که چنین فرصتی را دارد و حاصل تلاش علمی خود را صادقانه در اختیار ما قرار می‌دهد.
3. تبعیت از آموزه‌های دینی، تأثیر بسیار مهمی در زندگی ابدی انسان دارد؛ بنابراین باید مطمئن شویم که فقیه، سخن دین را به ما می‌گوید. برای رسیدن به این هدف، باید مطمئن باشیم که مرجع تقلید، دست کم دارای دو ویژگی زیر است:
الف) تخصص در فهم زبان قرآن و حدیث؛
ب) صدق و امانت: یعنی دقیقا همان را به دین نسبت می‌دهد که از قرآن و حدیث فهمیده است (ولو با واسطه).
4. همه مراجع تقلید شیعه مدعی‌اند که همه فتاوایشان، حاصل فهم آنها از آیات و احادیث است. البته ممکن است برخی از افراد، در ادعای تخصص یا امانت‌داری در این باره، صادق نباشند؛ اما حتی اگر (بر فرض محال) همه فقها در همه مسائل، مطلبی را بدون تأیید قرآن و اهل بیت ذکر کنند، تقلید از این افراد باطل می‌شود؛ نه اصل تقلید (با معنایی که ذکر شد).
5. همه یا اکثر قریب به اتفاق شیعیان مقلّد، تبعیت از حرف مراجع تقلید را به این دلیل لازم می‌دانند که معتقدند فقها، متخصص فهم سخنان خدا و معصومان و امانت‌دار نقل از آنها هستند. اما حتی اگر فرض (محال) کنیم که همه مقلدان، بدانند مرجع تقلیدشان شرائط مذکور را ندارد، ولی در عین حال دین خود را از او بگیرند، تقلید اینها از او باطل است؛ نه اصل تقلید (با معنایی که ذکر شد).
کانال تلگرامی:
@anbaz1360
@sajjaddinparastiesaaleh
برخی از طرفداران #قمه_زنی مطلب زیر را به عنوان دلیلی بر جایز یا مستحب بودن این کار ذکر می کنند:
قال الراوی: لما سمع علی بن الحسین علیه السّلام سقوط الرأس فی حجر الجاریة الحسناء، قام على طوله و نطح جدار البیت بوجهه. فکسر أنفه و شجّ رأسه و سال دمه على صدره، و خرّ مغشیا علیه من شدة الحزن و البکاء.
قطعا نمی توان به چنین نقلی اعتماد کرد؛ اما چرا؟
1. منبع این حدیث، «دار السلام» مرحوم #محدث_نوری است. درباره‌ی این منبع چند مطلب لازم به تذکر است:
1.1. خود محدث نوری از نظر فن حدیث، جامع‌نویس است نه صحیح‌نویس؛ یعنی کتب او را نمی‌توان به عنوان منبع صحیح شمرد و اساسا خود ایشان هم در بعضی از آثارشان صرفا قصد جمع‌آوری نقل‌ها را داشتند، نه نقل احادیث صحیح.
2.2. ویژگی دیگر آثار ایشان، متأخر بودن است. در نقل‌های مربوط به حوادث تاریخی، منابع به متقدم و متأخر تقسیم می‌شوند. اگر یک مطلب در کتب متأخر (به خصوص بعد از دوره صفویه) باشد و اثری از آن در کتب متقدم نباشد، هیچ فقیهی به آن اعتماد نمی‌کند و آن را ملاک عمل نمی‌داند.
2.3. ایشان حدیث را از «بعض المجامیع للمتأخرین» نقل می‌کند:
2.3.1. بنابراین ایشان نامی از منبع اصلی نمی‌آورند و معلوم نیست اگر نام آن کتاب فاش می‌شد، دین‌شناسان، آن را معتبر می‌دانستند یا نه. بلکه به احتمال زیاد اگر منبع ایشان کتاب معتبری بود، نامش را ذکر می‌کردند تا به آن اعتماد شود؛ همانگونه که سیره تمام علما و عاقلان همین است.
2.3.2. اشکال متأخر بودن و جامع بودن (به جای صحیح بودن) منبع تاریخی (که درباره آثار خود محدث نوری بیان شد) درباره این منبع نیز وارد است.
2.4. دو شاهد دیگر بر عدم اعتبار سندی این نقل:
2.4.1. این مطلب در هیچ کدام از کتب حدیثی شیعی و سنی مورد عنایت اهل علم وجود ندارد. با جستجوی ساده‌ای در نرم‌افزارهای حدیثی می‌توان صحت این ادعا را ارزیابی کرد.
2.4.2. علاوه بر منابع حدیثی، حتی هیچ منبع تاریخی مورد قبولی چنین نقلی را ذکر نکرده است. با جستجو در نرم‌افزار «حدیث اهل بیت» (وابسته به دار الحدیث) که مشتمل بر کتاب ارزشمند «موسوعة الامام الحسین (ع)» است، متوجه می‌شویم که حتی چنین منبعی هم آن را نقل نکرده؛ در حالی که در پی جمع‌آوری تمام مطالب مربوط به امام حسین (ع) است (حتی اگر نسبتا قابل اعتماد باشد).
با توجه به این مطالب، این نقل از نظر شرعی، هیچ حجیت و اعتباری ندارد.
3. نقل مذکور دارای ویژگی‌هایی است که اعتماد انسان را به صحت آن سلب می‌کند و احتمال جعلی بودن آن را تقویت می‌کند. مانند آنکه یک نفر علنًا حضرت زهرا را پس از رحلتش ببیند که موهایش آشکار است و در مصیبت پسرش، پدرش را می‌خواند! آن هم با این وصف که «زن جوان زیبایی» را دیده!!! آیا این عزادارن محترم (که قاعدتا رویکردی سنتی به دین‌شناسی دارند) این تعابیر را در شأن اهل بیت (علیهم السلام) می‌دانند؟
همچنین نقل می کند وقتی امام سجاد ع به هوش آمد، فریادی زد که اهل شهر آن را شنیدند.
هر چند وقوع چنین حوادثی در شرائط خاص و به خودی خود، ممکن است، اما با توجه به استبعاد عمومی، باور به آنها نیازمند دلائل محکمی است که در اینجا وجود ندارد و معمولا علمای دین، چنین تعابیری را به قصه‌پردازی شبیه‌تر می‌دانند تا #تاریخ.
4. توجه به حدیث مهمی از سید الشهدا (ع) می‌تواند در تضعیف جدی‌تر این نقل کمک کند. سید بن طاووس در لهوف نقل می‌کند که شب عاشورا حضرت زینب (س) بر صورتش زد و فریاد برآورد ولی امام حسین ع به ایشان فرمود:
«مَهلًا! لا تُشمِتِی القَومَ بِنا؛ آرام باش! شماتت مردم را بر ما برانگیخته مکن!»
آیا روا است که بگوییم یک امام معصوم چنین رفتاری را از یک غیر معصوم (به عصمت کبرا) موجب شماتت مردم و کاری ناشایست شمرده، ولی امام معصوم دیگری کاری شدیدتر از آن را انجام داده است؟!
جمع‌بندی:
با توجه به مجموع مطالب، قطعا چنین نقلی را نمی‌توان یک #حدیث_معتبر دانست و بر اساس آن به فتوا و نظر شارع مقدس رسید.
امیدوارم همه ما به دنبال وظایف حقیقی خود و رضای خدا باشیم و سلیقه‌های ذوقی و شخصی خود را بر دین تحمیل نکنیم!
@anbaz1360
@sajjaddinparastiesaaleh
این مطلب را در لینک تلگرامی زیر ببینید:
https://t.me/anbaz1360/66
