انباز

یکی از طلایی‌ترین منابع #فقه_سیاسی اسلام، خطبه 74 نهج البلاغه است. طبق این خطبه شریف، هنگامی که اعضای شورای شش‌نفره (پس از قتل عمر) تصمیم گرفتند با عثمان بیعت کنند، امیر مؤمنان (علیه السلام) چنین فرمودند:

لَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنِّی أَحَقُّ النَّاسِ بِهَا مِنْ غَیْرِی وَ وَ اللَّهِ لَأُسْلِمَنَّ مَا سَلِمَتْ أُمُورُ الْمُسْلِمِینَ وَ لَمْ یَکُنْ فِیهَا جَوْرٌ إِلَّا عَلَیَّ خَاصَّةً الْتِمَاساً لِأَجْرِ ذَلِکَ وَ فَضْلِهِ وَ زُهْداً فِیمَا تَنَافَسْتُمُوهُ مِنْ زُخْرُفِهِ وَ زِبْرِجِه‏

ترجمه:

شما خوب می‌‏دانید که من از هر کس دیگری به این امر (خلافت) شایسته‌‏ترم؛ با این حال، به خدا سوگند! من قطعا در مقابل این تصمیم شما  تسلیم‌ام و نزاعی نخواهم داشت، اما تا آن هنگام که کارهای مسلمانان در سلامت و عافیت پیش برود و هیچ ستمی در حکومت عثمان نباشد، مگر تنها به من! ریشه چنین برخوردی آن است که از طرفی خواهان پاداش و فضل الهى بر آن هستم و از طرفی دیگر، در برابر زر و زیورهایى که شما به خاطر آن با یکدیگر رقابت دارید، پارسا و بی‌رغبت‌ام.